Η μαζική στροφή των νέων στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα

Το ερμηνευτικό σχήμα που ακολουθεί αφορά κατά παράδοξο τρόπο την ελληνική πραγματικότητα Σχετίζεται δε με την επιλογή των μαθητών να στρέφονται σε σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν εξασφαλίζουν επαγγελματική αποκατάσταση και τις περισσότερες φορές οδηγούν σε κορεσμένους επιστημονικούς / επαγγελματικούς κλάδους

- Η ανύπαρκτη υλικοτεχνική υποδομή στους τομείς της έρευνας και της βιομηχανικής παραγωγής = οδήγησε στην Ελλάδα στον υπερτροφικό δημοσιοϋπαλληλικό τομέα ως μοναδική διέξοδο αποκατάστασης του επιστημονικού δυναμικού
- Συχνά η ίδια η πολιτεία που με νόμους υποχρεώνει κάθε ενδιαφερόμενο να έχει τίτλους και πτυχία προκειμένου να επιλεγεί σε θέση του κρατικού μηχανισμού
- Η μεταβιομηχανική κοινωνία εδραίωσε και γιγάντωσε στις δυτικές κοινωνίες τον τριτογενή τομέα παραγωγής (τομέας παρεχόμενων υπηρεσιών) που απαιτεί στελέχη και υπαλλήλους με υψηλού επιπέδου επιστημονικοτεχνική κατάρτιση και οδήγησε σταδιακά στην αποβιομηχάνιση, με αποτέλεσμα να φθίνουν οι παραγωγικοί κλάδοι πχ. της μεταποιητικής βιοτεχνίας ή της βιομηχανίας που απασχολούσε παραδοσιακά τους χειρώνακτες εργαζόμενους
- Ο κοινωνικός ρατσισμός που είναι ριζωμένος στην ελληνική κοινωνία και να διαχωρίζει τα επαγγέλματα σε ανώτερα (ευυπόληπτα) επιστημονικά και κατώτερα (απαξιωμένα) χειρωνακτικά. Αυτή η νοοτροπία ανάγει τις ρίζες του στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και στο νεοέλληνα που μετά την τουρκοκρατία επιδίωξε να μετασχηματιστεί σε αστό, να βελτιώσει την κοινωνική του θέση με μια «θέση στο δημόσιο» με όπλο το πτυχίο του πανεπιστήμιου. Από τότε έως σήμερα το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να είναι ο «ελκυστικότερος» εργοδότης των μαζικά παραγόμενος πτυχιούχων της Ελλάδας, ελλείψει άλλης προοπτικής και διεξόδου γι΄ αυτούς στον ιδιωτικό τομέα.
- οι προσδοκίες των γονέων που θέλουν να δουν τα παιδιά τους με ένα αξιοπρεπέστερο και καλύτερα αμειβόμενο επάγγελμα, αλλά και τα δικά τους απραγματοποίητα όνειρα τους ωθούν να πιέζουν τα παιδιά τους να συνεχίζουν τις σπουδές τους, ακόμη κι αν δεν έχουν ανάλογες ικανότητες και ενδιαφέροντα. Επιλέγουν για λογαριασμό των παιδιών τους την «αξιοπρεπή πενία» του πτυχιούχου παρά τις ικανοποιητικές αποδοχές της χειρωνακτικής εργασίας.
- Ο ατελέσφορος – ή καλύτερα ανύπαρκτος – επαγγελματικός προσανατολισμός αφήνει τους μαθητές είτε χαμένους στην ανεύθυνη πληροφόρηση (τύπου «έχω έναν γνωστό που σπούδασε αυτό … και βγάζει πολλά λεφτά) είτε παγιδευμένους σε επιλογές σχολών κλισέ με γνώμονα τις επιδόσεις στις πανελλαδικές εξετάσεις και όχι τις πραγματικές απαιτήσεις μιας μεταβαλλόμενης αγοράς εργασίας
- Τα προβαλλόμενα πρότυπα ωθούν στην επιλογή επαγγελμάτων με «κοσμοπολίτικο» αέρα, με τις ανέσεις μιας εργασίας σε άνετο περιβάλλον.
- ΣΗΜΕΡΑ: η οικονομική ύφεση εκ – βιάζει τους περισσότερους νέους να συσσωρεύουν εναγωνίως τίτλους πτυχίων και προσόντα προκειμένου να συνωστισθούν και να επιβιώσουν σε μια ανταγωνιστική αγορά εργασίας με ελάχιστες προοπτικές και ισχνές αποδοχές.
Μια νέα κοινωνική τάξη μεταναστών αναφύεται αυτή των ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ που όχι με βαριά καρδιά αναζητούν καλύτερες προοπτικές εργασίας στο εξωτερικό. Κάτι τέτοιο, βέβαια, απαιτεί αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών με απήχηση στο εξωτερικό.